“Benim şiirlerim rüyalarım gibidir. Onları yalnız ben görürüm, ben hissederim, ben yorumlarım ve ben yazarım.

Doğduğum topraklar, oynadığım sokaklar, ailem, anam, babam, kardeşlerim, komşularım, arkadaşlarım, çimdiğim ırmaklar, su içtiğim, okulum, ilk aşkım, gurbet yollarım, eşim, çocuklarım,

sevdiklerim, kazandıklarım, kaybettiklerim, sevinçlerim, hüzünlerim vs. hemen hepsi yalnız benim duygu pınarımdan damla damla süzüp kalemime döktüklerimdir.”

Yukarıdaki satırlar, türkülere ses ve can veren, hüzünlendiren, kimi zaman da sevindirirken mutlu eden sanatçı Yavuz Değirmenci’ye ait.

Alternatif Yayıncılık’tan çıkan ‘Huma Kuşu’nun Kanadında, Şiir ve Denemeler’ kitabının 358 sayfasına Değirmenci, şiirlerini serpiştirmiş.

Aşkale’nin kurtuluş günü olan 3 Mart 1960’da dünyaya gelen Değirmenci, İngilizce Öğretmeni olarak görev yaparken, TRT’nin açtığı sınavı kazanarak 1984’te Türk Halk Müziği sanatçısı oldu. TRT İstanbul

Radyosu Tambur sanatçısı Pelin Değirmenci ile evli olan Şems Yağız ve Şeref Yalın isimli iki erkek evladı bulunan Yavuz Değirmenci, şiir kitabıyla ilgili şunları söyledi:

“Gurbete Giderken şiirimin, Türk Edebiyat Vakfı Dergisinde yayınlanması beni yüreklendirdi. TRT’nin Müzik kanalında hazırlayıp sunduğum ‘Memleket Havaları’ programında kendi şiirlerimi okumaya

başladım ve izleyenlerden övgü aldım. ‘Kelimelere emanet ettiğim duygularım’ benim evlatlarım gibidir. Kitabımda şiirlerimi beş bölüme ayırdım. Başlıkları şöyle: Birinci Bölüm: Karma Şiirler. İkinci Bölüm:

Ailem, Doğduğum Ev. Üçüncü Bölüm: Büyüdüğüm Topraklar. Dördüncü Bölüm: Memleketim Erzurum. Beşinci Bölüm: Karma şiirlerim.”

Sıra geldi Yavuz Değirmenci’den bir şiiri sizlerle buluşturmaya.

Kalemi de güçlü olan ses sanatçısı Değirmenci’nin yüzlerce eserinden işte kısmetinize çıkan şiir:

GÖRESTİM

‘Kıraçtı tarlalar, bahçeler sulak

Tezeği dizerdik yapardık kalak

Oynardık harmanda yarım yamalak

Dadaştan hançerli bar’ı görestim

Caggıl ile su taşırdık gözeden

Doldurup içerdik toprak kuzeden

Süte ekmek doğrar yerdik kaseden

Dizime verdiği feri görestim

Evdeki direğe bir mıh çakardık

Paltoyu, ceketi ona asardık

Gıdik derisine çivil basardık

Küpteki gögermiş lori görestim

Pınarlardan su taşırdık kuruna

Sütlaç yapar bırakırdık serine

Hep aklım çıkardı atın kırına

Bırakın kırını, doru görestim

Lavaşı bandırırdık kayganaya

Besmeleyle yerdik karnımız doya

Bilmezdik, ruj, oje, bilmezdik boya

Elleri kınalı yâri görestim

Dırmığı, eğişi, kırık yabayı

Yaktığımız kuzineli sobayı

Abdurahman Gazi, Habib Babayı

Dadaşları bol diyarı görestim

Buğdayı haşlayıp yapardık hedik

Dağlardan toplardık eşgınla medik

Kızdığımız zaman gargış ederdik

Davuni, sukkumi, çori görestim

Vallahi görestim yazı, ayazı

Karasuda yüzen ördeği gazı

Tırhıç arasından bakan o gızı

Güneşe göz kırpan gari görestim

Değirmenci yine maziye daldım

Maziden dopdolu bir nefes aldım

Kadim dostlarıma bin selam saldım

Ata, dede gomşulari görestim’