Kim ne derse desin başarısızlıklarımızı ardına sakladığımız kavramdır talih…
Şans diye tarif ettiğimiz de oluyor…
Hani bir bilge diyor ya…
Bu mefhum olmasaydı, rakiplerimin başarısını nasıl izah ederdim..
Hepimiz yapıyoruz bunu…
Oysa…
Yadsınamaz olan ise “aklını iyi kullananlara talihin yardım edeceği.” Gerçeği…
Kaldı ki…
Anlık düşünüyoruz…
Ömrümüzün hangi anında neyle nasıl karşılaşacağımızı bilmiyoruz ki…
Cehov bunu bildiğinden talih ile ilgili olarak şu notu düşüyor:
“Hayatınızın sonuna kadar yaşamadıkça talihinizden şikayet etmeyin.”
Hali kabul etmek en güzeli…
Rıza makamında olmak…
Shakespeare buna işaret olsun diye mi söylemiş bilmiyoruz da…
Şu ifadesi tam da buna denk geliyor.
“İnsanın iyisi, talihin kötüsünde belli olur.”
Bu arada talih üzerine söylememiz gereken en önemli kayıt, cesaretli ve atılgan olanlara yakınlık duyduğudur…
Aynen öyle…
Cesur olursanız talihi yanınızda bulursunuz.
La Rochefoucauld bunu bildiğinden diyor ki…
“Talih ancak iyilik etmediği kimselere kör görünür.”
Talih mevzuunda başlangıçta söylenmesi gereken ise bir kayıp söz konusu olduğunda dile getirilmesi…
Dikkat edin bakın…
Başaranlar, talihten bahsetmezler…
Bu arada Lorca isimli düşünürün “Talih kuşu en az umanın başına konar.” Sözünü iyice fikretmek lazım…
Altında yatan temel kaide, çalışmak, gayret edip hedefe kilitlenmek…
Ardından gelen başarının adı, başkalarınca talih diye dillendirilse de…
Gerçek farklıdır…
Buna rağmen…
Napolyon gibi bir deha bile…
“Talihi olanın horozu da yumurtlar.” Diyor…
Bu konuda öylesine deri anlamlar içeren sözler var ki…
Her birisi için koca bir kitap yazılır…
Bunlardan birisi, “Talih kadın gibidir, sertliğe ve cesarete boyun eğer.” 
Machiavelli diyor bunu…
Buna eşdeğer bir cümleyi ise George Herbert “Talih, kimine anadır, kimine üvey ana.” diyerek kurmuş…
Ünla düşünür Bacon ise, “Talih kördür; ama başkalarınca görülür.” Demiş…
Bize göre en muhteşem tespiti yapan ise Terence’dir…
Buyurun:
“Yiğidin talihi yanındadır.”