Ahmet Oğuz Kotoğlu

            “Seni hiçbir zaman unutmayacağız, unutturmayacağız!

                                                                                                          KALBİMİZDESİN”

            Amcası Of’lu Kasım, Karakol ve daha sonra da Müdafaa i Milliye’de Ulusal Kurtuluş Savaşı’nın zaferle kazanılmasından sonra Milli İstihbarat Teşkilatı’nda görev yapmıştır. Babası da Ulusal Kurtuluş Savaşının başladığı günlerde Boğaziçi’nden kaçırılan silah ve cephanenin Anadolu coğrafyasına ulaştırılmasında görev almıştır.

Yüce Atatürk’e yürekten bağlı idi. Bu bağlılığını yaşamı boyunca hem doyasıya yaşadı, hem de çevresindekilere hissettirmekten geri durmadı. Babası ve amcasının yaptığı çalışmaları kendilerinden değil, çevresindekilerden öğrendi. Verilen görevde gizliliğe özen göstermesi gerektiğini de bu şekilde öğrenmiştir. 

1950’li yıllara gelindiğinde Kıbrıs Türkleri, tıpkı Anadolu’daki kardeşlerinin yaşadıkları Ulusal Kurtuluş Mücadelesini yapmaya çalışıyorlardı. Rumlar, Yunanlılardan destek alıyorlardı. İngiliz yönetimi de Rumların yaptıklarına hoşgörülü davranıyorlardı. Kıbrıs Türkleri ise direniyorlardı. Buna karşın yeterli olamıyorlardı. Gözlerini Anadolu’ya çevirmiş gelecek yardımı bekliyorlardı.

Direnmek, her türlü olumsuzluğa karşı direnmek artık kaçınılmazdı. Her şeyin bittiği anlar yaşanıyordu. Buna karşın geride kocaman bir geleceğin de varlığına inanıyorlardı. Bu düşüncelerle Anadolu’dan yardımın geleceği inancı da pekişiyordu. Karadeniz’in yiğit evlatlarından Ahmet Oğuz Kotoğlu’na ulusal bir görev önerildi. Hiç düşünmeden kabul etti. Ulusal mücadelenin içinden gelen bir ailenin yiğit gencine de böyle bir davranış yakışıyordu.

Bu düşünce ile yola çıktı. Yol arkadaşları, Ali Levent ve Reşat Yavuz’la Kıbrıs Türklerinin yardımına koştular. Akdeniz’in serin sularında boğuşuyorlardı. Neye mal olursa olsun inancı ile Kıbrıs Türklerinin direnişlerine katkı vermek için malzemeleri ulaştırmayı başardılar.

Kıbrıs Türkleri kendilerine ulaştırılan malzemelerle, özgürlüğe giden yolu da açtılar. Bu yolun sonunda, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin temelleri de atılmış oluyordu. 

Böylesine büyük ve onurlu mücadeleyi vermiş olan yürek, geçtiğimiz 15 Mart günü ne yazık ki durdu. O’nu sonsuzluğa uğurlamış bulunuyoruz. O, şimdi görevini yapmış olmanın onurunu ve mutluluğunu taşıdıktan sonra, huzur içinde olduğuna inanıyoruz. Aydınlıklar içinde olsun…

Gençlerin bu onurlu mücadeleden mutlaka ders veya dersler almaları gerekmektedir. Bu dersleri alarak yetişecek geleceğimiz olan gençler, birer vatansever olarak yetişeceklerdir.

Yalnızca gençlerin değil, bu topraklar üzerinde nefes alanların, ulusal kurtuluş mücadelesinin öyle kolay ve ucuz olmadığını da bilmeleri, bilmeyenlerin de öğrenmeleri gerekiyor mu ne…

Bu amaca hizmet edebilmek adına saygı ile andığımız Ahmet Oğuz Kotoğlu anılarını yazdı. “Şafak Sökmeden” kitabından herkesin payına düşen gıdayı alacaklarına da inanıyoruz. Bu gıda ile beslenecek olanlar, ülkemizin değerini de daha iyi anlayacaklardır. Buna kesinlikle inanıyoruz.

Kıbrıs Türkleri, kendileri için gözünü kırpmadan görevi kabul eden Ahmet Oğuz Kotoğlu ve arkadaşlarının değerini çok iyi bilmektedirler. Adanın Rumlara verilmesini isteyen bir takım aymazların da olduğu biliniyor. Ortalık yere çıkmış olan bu aymazların saygısızlıklarını dikkate almadığımızın da bilinmesini istiyoruz.

Ahmet Oğuz Kotoğlu ve arkadaşlarının açtıkları aydınlık yolda yürüyerek ülkemizi savunacağız. Bu yolu açmış olan isimsiz kahramanların kemiklerini hiç kimsenin incitme haklarının da olmadığının bilinmesi gerekiyor mu ne…

Yukarıda da belirttiğimiz gibi açılan bu aydınlık yolda yürürken, Seni hiçbir zaman unutmayacağız ve unutturmadan kalbimizde yaşatacağız. Yüce Tanrının rahmetinin üzerinde olduğuna da inanıyoruz. Yattığın yer cennet olsun…

SEVGİ ile kalınız…