‘Yeryüzü kendine has bir sarsıntıya uğratıldığı, içindekileri dışarıya çıkarıp attığı ve insan, "Ona ne oluyor?" dediği zaman, İşte o gün, yer, kendi haberlerini anlatır. Çünkü Rabbin ona (öyle) vahyetmiştir. O gün insanlar amellerinin kendilerine gösterilmesi için bölük bölük kabirlerinden çıkacaklardır. Artık kim zerre ağırlığınca bir hayır işlerse onun mükafatını görecektir.

Kim de zerre ağırlığınca bir kötülük işlerse onun cezasını görecektir. ‘ buyuruyor Cenabı Hak Zilzal suresinde.

Vurgu beliğ, vurgu kesin ve vurgu net:

‘Artık kim zerre ağırlığınca bir hayır işlerse onun mükafatını görecektir. Kim de zerre ağırlığınca bir kötülük işlerse onun cezasını görecektir.’

İster hayır, ister şer..

Kimsenin yaptığı yanına kalmayacaktır tebliği bu.

Bizim halk irfanının ifadesiyle, ‘Ne doğrarsan aşan, o gelir kaşığan’ kaydıdır.

Yaptım, oldu yok.

Unutulur gider, yok.

Unutmayan ve kaydeden var ki..

Var..

la ilahe illallah

**

‘Gelene ağam, gidene paşam’ diyenler var dünyada..

Ya da ‘kral öldü yaşasın yeni kral’ diyenler.

Bu taifenin adı eyyamcıdır ıstılahımızda.

Felsefik adı Pragmatik.

Gelenden de giden de yararlanmak.

Başka bir deyişle herkesi kullanmak ve istismar etmek.

Neticede, ‘akıllı adam’ övgüsü almak..

‘İşini biliyor’ methiyesine muhatap olmak..

Hele bir de, ‘su akıyorken destiyi doldur’ diyenleri var bu cenahın.

Helal yok, haram yok..

Doldur da doldur..

Nereye kadar ve ne için?

Marazi bir hal.

En küçük bir bakkalın bile muhasebesini tuttuğunu bilip, alemlerin Rabbinin ise hesap tutmadığını zanneden zeka, edep, şeref, haysiyet yoksunları bu taife.

Değişmeyen hakikate kör bakanlar..

Değişmez Hakikat: ‘‘Artık kim zerre ağırlığınca bir hayır işlerse onun mükafatını görecektir. Kim de zerre ağırlığınca bir kötülük işlerse onun cezasını görecektir.’

**

Allahınız aşkına şöyle bayramdan bayrama da olsa şu Asri mezarlığa bir gidin, ne olur..

Gidin ve hayatın özetini, ya da manasını görün.

Ak kefeni giymek mi mesele..

Yoksa akça mı gitmek öteler ötesine..

Bir düşünün..

Allahınız aşkına.

Bir kayıt eden, bir hesap tutanın olduğunu görün ne olur..

Ne olur?

Hesabını bilen olmak yerine, hesabınızı bilenin olduğunu unutmayanlardan olmak esas..

Unutmayın..

**

Kimseye mesaj değil bu satırlar..

Ne hayıflanma, ne gönderme..

Söylediğimiz nefsimize..

Mesele şu: Her yaptığımızın bir sonucu var.

Ekonomistlerin Kelebek etkisi dediği şey.

Mutlak hakikat, her yaptığımızın hesabını tutan da var…

Var ki..

la ilahe illallah

**

Söyleriz de, işitmeyiz ya;

‘Mal sahibi, mülk sahibi/Hani bunun ilk sahibi?’

Veya,

‘Malda yalan, mülk de yalan/Gel biraz da sen oyalan’ ı..

Şereflice yaşamak, haysiyetlice kazanmak, vicdan ile hesap tutmak..

Gönül yaparak akibete sefer eylemek.

Elbette ve mutlaka hayır ile hatırlanmak..

**

Muhterem Perihan(Delen) Hocamın sıkça söylediği,

‘Düşte gör/Hayalda gör düşte gör/Dostun düşmanın olur/Hele bir yol düş de gör’ hoyratı hayatın hakikati.

O zaman, mala, mülke, makama hayatı hasredip illa da ‘ben’ iddiasının kime ve neye faydası var..

Düşmeden yaşamak mümkün..

Elbette ki hal ehlinin, vicdan sahiplerinin gözünden ve yüreğinden.

Malen düşerseniz kalkarsınız belki..

Ama gönülden düşerseniz..

Vay ki vay..

Vah ki vah..

Yettiğince ve yeterince varken..

Bir kaşık aşım, ağrısız başım demek dururken..

Nedir bu ‘ben de ben’

Nedir?

Sormazlar mı, ya da sorulmayacak mıdır: ‘Sen kimsin..?

Değil mi ki: la ilahe illallah..’

Şükür ki: la ilahe illallah

**

Dedi ki adama, ibadetlerini niçin yapıyorsun, maksadın nedir?

Dedi ki adam elbette cennettir..

Dedi ki soran, Yaradanı cennet için mi sayarsın, cehennem korkusuyla mıdır ibadetin?

Cennete girmek, cehennemden uzaklaşmak için mi taatin yalnızca..

Onda da hesap mı tutarsın?

Onda da mı menfaatin ararsın?

Gel, Celaleddin-i Rumi gibi de ki:

‘Men bende şudem, bende şudem, bende şudem

Men bende be haclet beser efgende şudem

Her bende şeved şad ki azad şeved

Men şad ezanem ki türa bende şudem’

De ki, ‘Ben kul oldum, kul oldum, kul oldum..

Ben abdi zaif kulluğumu layıkıyla yerine getiremediğim için utandım ve başımı eğdim.

Her köle azat edilince sevinir..İlahi: ‘Ben sana kul olduğum için seviniyorum..’

De ki..