“Ameller niyete göredir. Herkes sadece niyetinin karşılığını alır. Kim Allah ve Resûlü için hicret ederse, hicreti Allah ve Resûlü’nedir. Kim de erişeceği bir dünyalık veya evleneceği bir kadından dolayı hicret ederse, onun hicreti de hicretine sebep olan şeyedir.”

Allah Resulünün hayattaki amacı tarif eden Hadisindeki vurguya dikkat.

Eylemlerimiz niyetimizin tarifi.

Yaptıklarımız hayat serüvenimizdeki rotanın takdimi.

Dadaş Ziya Paşa;

‘Kişinin görünür rütbe-i aklı eserinde’ diyor ya.

Hayatımızı adadığımız şeyler, her ne iseler hem kalitemizi, hem niyetimizi, hem de şahsiyetimizi ortaya koyuyor.

Söze hacet yok.

Eylem yetiyor.

Mevla, Şura suresinde: ‘Başınıza gelen her musibet kendi yapıp ettikleriniz yüzündendir; kaldı ki Allah birçoğunu da bağışlar.’ buyuruyor.

Yani elimizde olanlar hayat tasavvurumuz, yaşam tasarrufumuz..

Tabi ki gailemiz..

Tabi ki endişelerimiz..

Tabi ki dikkat ve hassasiyetlerimiz.

Önümüze koyduğumuz hedefe varmak odağında bir de kırıp, döktüklerimiz var..

Yıkıp geçtiklerimiz..

Hiçe saydıklarımız..

Önemsizleştirdiklerimiz, ötekileştirdiklerimiz.

Mevla, ‘Başınıza gelen yaptıklarınızdandır’ uyarısını yapıyor.

Hak divanında halk içindeki gayretlerimiz önümüze çıkacak.

İnancımız odur.

İslam dininin kırmızı çizgisidir bu.

Yasin Suresinde:’ O gün onların ağızlarını mühürleriz; yapmış olduklarını elleri bize anlatır, ayakları da tanıklık eder.’ uyarısına dikkat.

O gün, Hak Divanına çıktığımız o gün kaçış yok..

Yaptıklarımız yani niyetlerimiz ortaya çıkacak.

Mesela evim, arabam olsun diye faize yönelenler..

Mesela helva bana deysin de ölü gor ba gor olsun diyip, işini gördürmek için torpil, tavassuta koşanlar..

Mesela, dünyevi bir makam için her türlü yola tevessül edenler..

Mesela..Mesela..

Sakın yanlış anlamayın..

Aklımız ancak kendimize yetiyor.

Ne kimseye akıl veriyoruz, ne de nasihat çekiyoruz.

Sadece sesli düşünmek bizimki..

Yazıya dökülmüş haliyle..

Kimsenin yaptığının yanına kalmayacağı hatırlatması..

Tabi önce nefsimize bu sorgu..

Hak divanına varmadan bir muhasebe nefsimize.

Bir namazlık saltanatımızın olacağı taht misali musalla taşı önünde, cemaatin ‘Biz razıyız’ demesiyle kimse kurtulduğunu zannetmesin.

Dünyada nasıl kamu davası varsa, ahiret yurdunda da öyle..

Her anımızın hesabı var..

Paranın, pulun, makamın, kalabalıkların sözünün geçmeyeceği gün.

İnanan için hesap günü kesin..

İnanmayanla işimiz yok zaten.

Helalleşmeyle de hesaptan kurtulmak yok aslında.

Hiçbir nefis kendine yapılanı unutmaz..

Hele Allah..Hele Allah..

Mesela bu aciz, kimsenin kendisine hakkını helal etmesini istemez.

Kimseye de hakkını helal etmez..

Niyesi açık..

Hesabı Allah görür de Ondan..

Hatır için, küsme, darılma olmasın diye helallik kendimizi kandırmaktan başka bir şey değil.

Çünkü Allah var..

Zİlzal suresindeki hüküm açık:

‘Kim zerre miktarı hayır yapmışsa onu (karşılığını) görür.

Kim de zerre miktarı şer işlemişse onu (karşılığını) görür.’

Şimdi bir tefekkür..

Meselemiz nedir?

Hedefimiz nedir?

Muradımız ve niyetimiz nedir?

Kendimize soralım..

Hepimizin maksudu muhtelif..

Kimimiz para peşindeyiz..

Kimimiz makam..

Kimimiz ünü kovalıyoruz..

Kimimiz…

Ardımızda yıkıp geçtiklerimiz..

Peşimizde kırıp döktüklerimiz..

Ne için?

Nefsimize sualimiz bu..

Ne için?

Şimdi bir tevessül..

Şöhret mi, para mı, makam mı?

Yoksa..

Meselemiz Abdullah olmak mı?

Doğrusu, işin doğrusu Abdullah olmak..

Ne mutlu Abdullah olanlara..

Ne mutlu Abdullahlık şuurunu taşıyanlara..

Ne mutlu..