Azerbaycanlı Şairin Erzurum Sevdası

MEMMED ASLAN KİMDİR?

Şair Memmed Aslan; Kelbecer’in Laçin Köyü'nde doğdu Çocuk yaşlarda babasını kaybeden şair anne ile Karabağ’a gelerek akrabalarının yanına yerleşirler. Karabağ'da geçen günler Mehmet Aslan'ın hayatının önemli dönüm noktalarından biri olur. Okuma-yazmayı bu yıllarda öğrenen Memmed Aslan, ilköğreniminden sonra 1962 yılında Azerbaycan devlet pedagoji Enstitüsünün Filoloji Bölümünden mezun olur. Mezun olduktan sonra öğretmenlik yapmaya başlayan Aslan, Yenilik, Ulduz, Azerbaycan Tebieti, Edebiyat ve İncesenat gibi dergi ve gazetelerde ve Yazıcı Neşriyatı ile Azerbaycan Devlet Radyo ve Televizyon şirketinde çalıştı. 1969'da ilk şiir kitabı olan “Dağ Üreği"ni yayımlandı. Sosyal ve siyasi konularda yazmaya ve tercümeler yapmaya devam etti. Fuzuli ve Elesger gibi iki şiir ustasında etkilenmiştir. Aslan hayatı boyunca başta Azerbaycan olmak üzere birçok ülkede ödüller aldı.

“ERZURUM’UN GEDİĞİNE VARANDA” KİTABI YAYINLANDI

Azerbaycan'ın milli şairlerinin başında sayılan Aslan'ın Erzurum ile ilk tanışması Türkiye'ye yaptığı kısa süreli gezi ile olmuştur. Bu gezi sonrasında 1985 yılında “Erzurum'un Gediğine Varanda" adlı kitabı yayınladı. Ardından Güneş Vakfı tarafından organize edilen 1. Uluslararası Türk Şöleni ile Erzurum üzerine yeni şiirler yazmaya başladı . Yazarın başlıca eserleri arasında Erzurum’un Gediğine Varanda, Dağ Üreyi, Böyürtken Böyrü Tiken, Sesine Ses Ver, Bizden Sonra Ne Gahr, Ürek Möhlet Vereydi, Durnalar Lelek Salır, Deve Niye Kövşeyir, Ömrün Yarı Yaşında gösterilebilir.

İŞTE ASLAN’IN ERZURUM ŞİİRLERİ

Yazarın Erzurum üzerine yazdığı son şiirler şunlar;

ERZURUMUN BEYAZ CENNETİ

Palandökende kıştan yaza doğru çırpınış

Vardım Palandökene

Erzurumun kışında:

Bir heybetli papaktır

Bu dünyanın başında.

Gece-gündüz kar eler,

Bağlanıp yol-yöreler,

Homurdanır dereler:

Dili varmış taşın da...

Burda kar ayaklanmış;

Kan var: maral oklanmış,

Kaçıp dağda saklanmış:

Ya bundadır, ya şunda...

Dünya kara garkolmuş

Çığ atlanır korkumuş,

Taştan çiçek sarkımış

İlk bahar doğuşunda.

Yağmur çiler güle su,

Gülün yüzü gülesi...

Nev baharım gelesi

Karşı dursa koşun da...

Kışından yazı çıktı

Dağ kardan razı çıktı

Her defa qazi çıktı

Kaç dünya savaşında

O sararmış gün benem;

Gidib dönmez dün benem;

Dağ yanında kum benem,

Dağ kaçıncı yaşında?!

Bir nusrettir Erzurum!

Ak cennettir Erzurum!

Ulviyettir Erzurum

Ömrümün yaddaşında.

ERZURUM GÖZELLEMESİ

Görüm-bakım görmüş bu yer Allahtan!

Güngörmez köyü de nur emer Haktan!..

Türlü ıtır saçar taştan-topraktan;

Cenneti-alanın özü Erzurum!

Zirveler bekçidir solu-sağına;

Emniyet hakimdir her bucağına;

Döndürdü düşmanı çakıl çığına;

Palandöken gibi qazi Erzurum!

Türlü cümbüş verir her manzaraya;

Bin elvan don biçer dağa-dereye.

Nurlu nakış vurur Hak`tan yöreye:

Semalardan inmiş terzi Erzurum!

Erzurumda gelir damağım tada,

Nimeti şirindir hadden ziyade!

Tekçe gönül mülkü varmış dünyada;

Düzü Erzurumdur, tersi-Erzurum!

Her taşı hünerin canlı tarihi!

Vatan sevdasının şanlı tarihi!

Her karış toprağın kanlı tarihi!

Erlerin narası, hırsı Erzurum!

Amuddu, şeşperdi, ılgazdı dağlar!

Kuşkonmaz kaledir, sal-buzdu dağlar!..

Kılıçtı, kalkandı, topuzdu dağlar,

Dünyaya yiğitlik dersi Erzurum.

Bu kutsal mekana Türkün çok borcu!

Yüce zirveleri--göklerin burcu!

Gönüller miracı, sultanlar tacı!

Omuzunda taşır arzı Erzurum!

Olur deresine pervane menem!

Her çiçeği melek, her gülü-sanem!

Her yada geldikçe od alır sinem:

Bağrımın sönmeyen közü Erzurum!

Erzurum başabaş dünyanın görkü!

Hemen gerçekleşir arzusu-erki!..

Muhabbetle çınlar her dağı türkü:

Tohum gibi eker sözü Erzurum!

Bakma ki: yıl boyu kurtulmaz kıştan,

Ne hüner dilersen, dile dadaştan!

Taş sıkıp çıkarır ekmeğin taştan!

Yiğitçe yaşamın tarzı Erzurum!

Yeraltı şehirdi her tabya burda:

Göz-kulak olurdu yer altdan yurda!

Koymadı intikam kalsın gavurda:

Korudu namusu,-ırzı Erzurum!

Toprak şiirleşir, taş şiirleşir!

Kartal, kanadıyla gökleri eşir!

Topraktan daha çok gökte yerleşir:

Semavi saltanat, düzü, Erzurum!

Bir Cennet alemi yaşanır burda;

Melek kanatlıdır yaren de, yar da!

Kevserin menbaı Dumlupınarda!

O arş-ı alaya, kürsü Erzurum!