Erzurum'da 1974 yıllarında tanıdım.

Uzun saçlı, şen, şakrak tavrı ile kendisiyle barışık, sevecen, dost hali vardı…

Esas tanışıklığımız 1978 Aralık ayıdır.

Kızım Elif Ayşe ile oğlu Emre, aynı gün, aynı klinikte saat farkı ile doğdular.

1986'larda benim görev yaptığım Erzurum SSK Hastanesinde çalışmaya başladı.

Hastanede hastalara ve personele eşit mesafede dostça ve yardım sever tavırları ile yaklaşarak herkesin 'Doktor Şeref hocası' oluverdi.

Sabah mesaiye gelişi de, renkli olurdu.

İstanbul beyefendisi gibi giyinir ve konuşurdu.

Hastaneye girişi, hastalar tarafından çevresinin sarılması, kalabalık bir ordu ile ağız ve diş sağlığı polikliniğine kadar gelmesinden anlaşılırdı.

İşini, mesaisini hangi şartlarda olursa olsun çok ciddiye alır...

Hastanede kimin ne sıkıntısı olursa olsun, çözmeyi çok severdi…

Hastaları sıkıntılı anlarında güldürmeyi başarırdı.

SSK Hastanesi yoğunluğunda 'sigortası' atanların çözüm durağıydı 'Doktor Şeref hoca'….

Bu kadar yükü her babayiğit kaldıramaz tabii ki.

Kalp ağrısı ile Ankara'da operasyon geçirdi.

Buna rağmen hiç yakınmadan aynı alışkanlıkları, ihtimamı hasta ve yakınlarına göstermeye devam etti.

Hiç mi hiç gözümün önünden gitmeyen bir anım var, onu anlatmak istiyorum:

Zihinsel ve bedensel engelli bir hastaya, başka kapılarda da çareler aranmıştı.

Benimde yanında bulunmamı isteyerek, hastaya hekimliğinin getirdiği ustalıkla yaklaşarak anında sorununu giderdi.

Hastanın minnet ve şükran duyguları içerisinde Dr. Şeref beye bakışı, hala gözlerimin önündedir.

Çok neşeli ve zevkli günlerimiz geçti birlikte…

Coşkulu günlerimizi hatırlarım, gözlerim yaslı…

Pikniğe, düğüne, derneğe ve yemeğe hep birlikte giderdik mailecek…

Her nereye gidersek gidelim, köye, kente, kıra, bayıra fark etmez.

'Doktor Şeref hocayı tanımayan yoktu!

Mutlaka ya onlar espiri yaparlar, ya da o onlara espiri ile karşılık verirdi…

Ramazan ayları akşamlarında kıyma, kadayıf, pide kuyruklarına mutlaka beraber giderdik.

Yine ayrı bir renkti, o orucun verdiği rehavetle kahkahalar birbirine karışırdı.

Erzurum'un yüz akı, ekolu, lezzet durağı saydığım; Cumhuriyet Caddesi üzerinde, Yakutiye Medresesi karşısında Güzelyurt Resturanttaki, mailece ya da arkadaşlarımızla yemekli toplantılarımızı unutmam mümkün mü?

Erzurumlu değildi ama 'Erzurum'un damadıydı.'

Erzurum'da herkesin 'Doktor Şeref' beyi idi.

Mekanı cennet olsun. (2014)